Te książki musicie przeczytać! Swoje ulubione lektury poleca redakcja GLAMOUR oraz gwiazdy: Julia Wieniawa, Gabi Drzewiecka, Michał Piróg, Rosalie. i inni

Wszystko, co napisała Elizabeth Strout, jest po prostu doskonałe. Pokazuje życie takim, jakie jest: pełne kolorów, napięć, szczęścia i dramatów. „Trwaj przy mnie” to książka o drodze do samego siebie. Ile jesteśmy w stanie poświęcić dla innych, czy rzeczywiście możemy byś szczęśliwi, zapominając o swoich pragnieniach? A wszystko na tle małego miasteczka w Nowej Anglii. Jest miłość, rodzinna tragedia, trudne relacje i przewrotny happy end. Polecam!

Aktualnie pochłonęła mnie książka „Tamte dni, tamte noce”. To historia pięknego romansu, która naprawdę chwyta za serce. Ekranizację tej książki obejrzałam już trzy razy i jest ona na liście moich ulubionych filmów. Gorąco polecam!

„Everything is figureoutable” to lekka i przyjemna książka, która ma zmotywować do działania. Można w niej znaleźć motywacyjne rady, podane w bardzo oryginalny, a zarazem przystępny sposób z odniesieniami do prawdziwych historii. Ta książka to idealna pozycja na czas, w którym się znaleźliśmy.

Książka Milana Kundery „Niewiedza wpadła w moje ręce chwilę po przeprowadzce do Warszawy. Jak się okazało, idealna na ten trudny okres, który wiąże się ze zmiana miejsca zamieszkania. Piękne i bardzo intymne historie na temat emigracji. Mnie wzruszała do łez. Masa przemyśleń dotyczących zrywania z przeszłością i utratą najbliższych.

Spacerowaliście kiedyś po ulicach dowolnego pięknego, starego miasta i wyobrażaliście sobie, co mogłyby opowiedzieć wam mury kilkuset letnich kamienic o wydarzeniach, których były świadkiem? Albo patrzyliście na jakiegoś ciekawego człowieka i zastanawialiście się, jaką drogę musiała przejść jego rodzina, aby mógł znaleźć się tu, gdzie teraz jest? Mam nadzieję, że nie jestem jedyną osobą, która lubi odpływać w takie dywagacje, ale ta książka jest właśnie spełnieniem moich marzeń. To historia czterech paryskich rodzin na przestrzeni kilkuset lat plus gigantyczna dawka wiedzy historycznej podana w bardzo przystępny sposób. Wciągająca fabuła, świetnie napisana, trzymająca w napięciu przez kilka godzin dziennie. Idealna na ten czas. Właśnie czegoś tak angażującego potrzebowałam.

Czarny humor niosący wiele wzruszeń i mądrości życiowych, których nie powstydziłby się największy filozof. „Ktoś kto będzie cię kochał w całej twej nędznej glorii” to debiutancki zbiór opowiadań twórcy najsłynniejszego konia dzisiejszego show-biznesu –BoJacka Horsemana. Pozycja obowiązkowa dla fanów serialu i dla tych, co lubią śmiać się i płakać w bardzo krótkich odstępach.

Jeśli myślisz, ze znasz historię Mike Tysona, to faktycznie, tylko tak myślisz. Ostatnio jestem wielkim fanem biografii, a ta spodobała mi się szczególnie, bo pokazuje jak przewrotne potrafi być życie. To historia człowieka, który będąc na samym szczycie stoczył się by ponownie powrócić innym, mocniejszym. Szczerze polecam: prawie sześćset stron z życia jednej z największych legend nie tylko boksu, ale przede wszystkim sportu.

Patti Smith siada przy stoliku, zamawia kawę i pisze. Ma o czym pisać, bo mówimy o jednej z najważniejszych kobiet w historii rocka. Książka jest zapisem jej obserwacji, wspomnień i refleksji zapisanych bardzo kreatywnym językiem. Ciekawie jest widzieć świat z perspektywy osoby, która przeżyła wszystko.

Gratka dla miłośników literatury wspomnieniowej i wielbicieli Tadeusza Konwickiego, do których należę. Maria Konwicka przez dwa lata po śmierci ojca porządkowała domowe archiwa i napisała przepiękną, wartką, erudycyjną książkę o rodzinie Konwickich i Leniców. I oczywiście o swoim życiu, bez cienia egotyzmu. Lekko, mistycznie, przenikliwie, z ogromnym szacunkiem do świata, który przeminął. Dużo fotografii! Polecam i jeszcze raz polecam.

Uwielbiam autobiografie inspirujących i mądrych ludzi. Ta książka jest niezwykle pouczająca, ale też bardzo smutna. Przynajmniej dla mnie. Michelle Obama opowiada w niej o niezrealizowanych marzeniach, rozczarowaniu polityką i utracie złudzeń.

Książka, a zwłaszcza jedno z opowiadań –„Pętla”, zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Do tego stopnia, ze mówiłam jej fragment na egzaminach wstępnych do Akademii Teatralnej. Polecam również film Wojciecha Hasa na podstawie „Pętli”, z genialną główną rolą Gustawa Holoubka.

Moje najnowsze odkrycie i pierwsze doświadczenie z czytaniem pasty. Malcolm XD to anonimowy autor, który opowiada historie z życia wzięte. Nie wiadomo jednak czy są prawdziwe i czy sam je przeżył, choć stawia się w roli głównego narratora. Ironizuje, błyskotliwie opisuje sytuacje i często posługuje się popularnym dla internetowego języka zwrotem „XDDD”, aby podkreślić coś ważnego lub śmiesznego. Tych śmiesznych momentów jest tyle, że czytając książkę śmiałam się na głos. Jednak morały historii już nie są takie śmieszne, bo uświadamiają jak absurdalny i pełen marazmu jest świat.

W obecnej nowej, trudnej sytuacji pozwala mi znaleźć spokój w codziennych czynnościach, bez wybiegania myślami w przód. Taki zen dla głowy.

Uwaga, raperzy piszą książki i niektórym nawet wychodzi. „Dwa psy przeżyły” to pierwsza – i mam nadzieję, że nie ostatnia – powieść Piotra Szmidta, lepiej znanego jako Ten Typ Mes. Fanów płyt Mesa nie zaskoczy, że Ten Typ potrafi w słowa. Jest lekko, błyskotliwie, wartko, zabawnie. Przemoc, seks, show-biznes. Jakkolwiek to zabrzmi, na mnie fantazje o mordowaniu ludzi symbolicznie odpowiedzialnych za upadek rozumu działają bardzo krzepiąco. Premiera: 6 maja, zapiszcie sobie, żeby nie zapomnieć, bo będziecie żałować, jeśli zapomnicie

Niezwykły album o twórczości Bergmana, przepięknie wydany z unikatowymi zdjęciami oryginalnymi notatkami i ciekawostkami. Właśnie teraz w kwarantanie niezwykle dla mnie inspirujący, pomaga przygotować mi się do dwóch ról, do których zdjęcia zacznę za raz po tym, jak to wszystko minie

„Nie przywitam się z państwem na ulicy. Szkic o doświadczeniu niepełnosprawności” to książka, którą napisała moja genialna przyjaciółka Maria Reimann. Opisuje w niej własne doświadczenia związane z życiem z niepełnosprawnością i doświadczenia kobiet urodzonych z zespołem Turnera. Chociaż znam Marysię bardzo długo, i oczywiście wydawało mi się, że dużo o niej i jej zmaganiach wiem, czytając tę książkę dowiedziałam się, że o życiu z niepełnosprawnością wiem niewiele. Każdy, kto chciałby dowiedzieć się więcej powinien ją przeczytać. Poczucie humoru, bezgraniczna empatia, brak dydaktyzmu, czułość i miłość. To książka, która otwiera oczy i zachęca do refleksji. Oraz do zwracania uwagi na swoje otoczenie.

To książka, która mówi nam o nas samych. O naszych początkach, naszej wyjątkowości i o celu naszej podróży, którego nikt nie zna. Boli, piecze i zawstydza...

Zabawy filozoficzne są najlepszym sposobem używania czasu, który dostaliśmy w bonusie. Moja ulubiona nazywa się „pić, siusiając”. Potrzebujesz toalety, szklanki wody i około 2 minut. Doświadczenie polega jak w nazwie: na jednoczesnym piciu i sikaniu. Nagle widzisz organizacje swojego ciała w sposób jakiego się nie spodziewałeś. To doświadczenie można powtarzać wielokrotnie z powodu niskiej ceny wody. Lubię je najbardziej, choć ostatnio kusi mnie jeszcze inne: sprawić, by świat trwał 20 minut.

W tym nielekkim czasie dodajmy życiu osłody powieścią jednego z moich ulubionych autorów, Marcina Szczygielskiego. Odnajdziemy tam płomienny romans i dramat napisany komediowym językiem, a wszystko to w znajomych, polskich realiach. Rozdziały płyną lekko, a po lekturze zostajemy z tematem do przemyślenia. Miłej lektury!

Jeśli muszę wybrać tylko jedną, to George Orwell „1984”. Zazdroszczę każdemu, kto sięga po nią pierwszy raz, bo sama nie umiałam się od niej oderwać. Wciąga, trzyma w napięciu, zaskakuje i co najważniejsze –otwiera oczy na wiele spraw. Mam też wrażenie, że jest niestety coraz bardziej aktualna... Sprawdźcie same!

W „Spisku przeciwko Ameryce” Philip Roth opowiada alternatywną historię Stanów Zjednoczonych. Co byłoby, gdyby w 1940 roku wybory wygrał nie demokrata Franklin Delano Roosevelt, a sympatyzujący z nazistami pilot, Charles Lindbergh. To, jak potoczyłyby się wtedy losy Ameryki rządzonej przez ksenofoba populistę Roth przedstawia z perspektywy kilkuletniego żydowskiego chłopca mieszkajacego ze swoimi rodzicami i bratem w New Jersey. Nie sposób nie wciągnąć się to genialne political fiction. I trudno nie odnieść wrażenia, że ta opowieść, choć wyssana w palca, ma przerażająco dużo wspólnego z rzeczywistością oraz z tym, kto i z jakimi poglądami pełni obecnie urząd 45. prezydenta Stanów Zjednoczonych. Oprócz książki polecam też świetnie zagrany serial dostępny na HBO.

Nagrodzona Paszportem Polityki za książkę „Jak pokochać centra handlowe” zaprasza nas do poszukiwania tytułowej „Ulgę”.Natalia potrafi w doskonały sposób nazywać kobiecy ból, jej bohaterki mierzą się z melancholia codzienności, nie mogą sobie poradzić z wyniszczającym je otoczeniem, z błędnymi wyborami, uzależnieniem od mężczyzn. Bardzo mocną stroną tej książki są emocje. Czytając ją nie mogłam oddychać, często było mi niewygodnie. To proza pełna bólu i rozczarowania z apokaliptyczną wizją rzeczywistości. Doskonała. Polecam.

„Króla” przeczytałam jednym tchem, obejrzałam również spektakl, a teraz czekam na serial. W tak zwanym „międzyczasie” sięgnęłam po „Królestwo”, czyli kontynuację bestsellerowej powieści Szczepana Twardocha. Jest mocna i bezkompromisowa, natomiast zakończenie naprawdę zaskakujące. Akcja powieści rozgrywa się w powojennej Warszawie, a konkretnie pod gruzami, gdzie ludzie wciąż muszą walczyć o przetrwanie. To nie jest lekka książka na jeden wieczór. Wymaga ona czasu, skupienia i pewnego rodzaju odporności psychicznej. Ale warto! Obok tych historii nie można przejść obojętnie, a później nie sposób o nich zapomnieć.

Jakiś czas temu trafiłam w internecie na mem z informacją, że pandy jedzą średnio przez 12h na dobę. Podobnie zachowują się ludzie w samoizolacji i dlatego nazywamy taką sytuację Pandemia. Przypomniało mi to książkę, którą kupiłam w 2009 roku pod tytułem „100 Facts about Pandas”. Z książeczki, którą Noel Fielding nazywa „przełomem z literaturze na temat pand”, możemy się dowiedzieć np. że sierść pandy upleciona w materiał staje się kuloodporna, panda z zasłoniętymi oczami zawsze skieruje się na północ, a także, że pandy są w stanie galopować szybciej niż koń jeśli biegną do tyłu. Autorzy (David O’Doherty, Claudia O’Doherty i Mike Ahern) wspominają również o tym, że jeśli pandę uderzy piorun jej czarne włosy zamieniają się w białe, a białe w czarne i taki przypadek jest przez patologów nazywany “negatywną pandą”. Uwielbiam tę książkę, niezmiennie od ponad 11 lat. Jest co najmniej tak dziwna i zaskakująca jak czasy, w których żyjemy, tyle, że znacznie bardziej zabawna.

Jeśli lubicie książki, dzięki którym można się przenieść się do innej rzeczywistości, sięgnijcie po „Węża z Essex”. Autorka, Sarah Perry, przenosi nas do Anglii z epoki wiktoriańskiej i pozwala szwendać się po mokradłach Essex w poszukiwaniu siejącego śmierć mitycznego potwora. To jednak przede wszystkim okazja na spotkanie z wyjątkowymi bohaterami – ekscentrykami przywiązanymi do swoich dziwactw. I piękna, choć nietypowa, opowieść o miłości.

Piękna, życiowa i bardzo inspirująca autobiografia założyciela firmy Nike. Szczerze mówiąc, jedna z najbardziej inspirujących książek jakie przeczytałam w życiu. Must read!!

Zabierałem się do Murakamiego od studiów, moja przyjaciółka z akademika wszystkie jego książki połknęła jednym haustem, mówiła, że autor myśli tak jak ona. Pora się przekonać czy u mnie też się to sprawdza. „Mężczyźni bez kobiet” to kilka opowiadań o samotności, w dodatku mężczyzn –zatem bardzo na czasie.

Wulgarna dziewczyna z przedmieść w starciu z pretensjonalnym poetą, młoda wdowa w starciu z zapasem wina... Lubię słodko-gorzkie, smutno-wesołe opowiadania Gavaldy, a zbiór „Rozbrojeni” to rzecz bardzo na teraz, bo to siedem historii o tym, że najbardziej w życiu potrzebujemy innych ludzi. I może czasem jakiejś miłej przygody.

Nie wracam ponownie do wielu książek, ale ta pozycja zajmuje szczególne miejsce w moim sercu. To jedna z najbardziej błyskotliwych książek Tyrmanda. Powrót do 1949 roku i komunistycznej Polski oraz czasów, gdy randki odbywały się przy kotlecie i kieliszku wódki. Historyczka sztuki Ewa Kniaziołęcka oraz biznesmen Jan Ronald Nowak, który planuje uciec na Zachód, spotykają się w pociągu, zmierzającym do Darłowa – malowniczej nadmorskiej miejscowości. Natychmiast zaczynają czuć do siebie pożądanie. Zamiast długich opisów, są finezyjne dialogi pełne metafor, z których każdy czytelnik wyłuska coś dla siebie. Tyrmand dał swoim bohaterom 3 dni na zakochanie się w sobie. Jestem pewna, że Wy zakochacie się w tej książce o wiele szybciej.

Dlaczego chorujemy? Po co nam tyle niepotrzebnych kości? Profesor Nathan Lents udowadnia, że historia ludzkiej ewolucji to zbiór (mniej lub bardziej istotnych) pomyłek. Po przeczytaniu „Człowieka i błędów ewolucji” zaczniecie inaczej postrzegać własne ciało!

To nie jest książka, którą przyjemnie się czyta, ale przeczytać warto. To lekcja historii, którą niby dobrze znamy, ale jak się okazuje nie do końca, bo historia ludzkości jest tu opisana z perspektywy zwierząt. Bezlitośnie obnażając wszystkie nasze grzechy w relacji człowiek-zwierzę. Po tej lekturze zapragniecie, by kolejny rozdział naszej wspólnej historii napisany był już zupełnie inaczej.

Jeśli pod koniec kadencji Donalda Trumpa ciągle nie potraficie zrozumieć, jakim cudem został 45. prezydentem Stanów Zjednoczonych, odpowiedź znajdziecie w reportażach Charliego LeDuffa. Czyta się je jednym tchem i spora w tym zasługa nie tylko bohaterów i ich historii, ale i języka, którym autor się posługuje – prostego, ciętego, momentami wulgarnego. Założę się, że gdyby zrobić z tej książki serial dokumentalny, oglądałby się równie dobrze, co „Król tygrysów”.

Czytanie całej sagi na przełomie kwietnia/maja to mój rytuał, który powtarzam co roku już od… kilkunastu lat. Urządzam sobie taką majówkę po „Kontynencie”. A teraz najlepsze: w ogóle nie lubię fantastyki. To chyba całkiem niezła rekomendacja. Sagę polecam wszystkim, którzy mają niedosyt po serialu Netflix, ale bardziej tym, którzy do tej pory zastanawiają się o co w nim w ogóle chodziło (bez znajomości książki jest to średnio możliwe). Świat Sapkowskiego zaskakuje poczuciem humoru, uniwersalnością oraz aktualnością problemów, które dokładnie dziś mamy na tapecie.

„Czas porzucenia” Eleny Ferrante to książka na jeden dzień. Wciągająca jak wszystkie inne jej powieści. O tym jak rozpaść się na kawałki, a potem poskładać zupełnie inaczej. I o tym, że rozstanie to proces, w którym wszystko jest dozwolone. I może być najtrudniejszy i najwspanialszy, bo pozwala nam dowiedzieć się o sobie wszystkiego na nowo.

Morze miłości i ocean poczucia humoru. Czyli wszystko, czego nam dziś najbardziej potrzeba.

Pan pisze językiem naukowym, więc dla mnie z lekka niezrozumiałym, o rzeczach pięknych, niepojętych i wzbudzających w nas zachwyt. Takich, przed którymi rozdziawiamy usta, jak tęcza, mózg, życie, jaźń. A teraz zacytuje Wam coś, co zapamiętacie na długo: „aby zrozumieć jak niemowlęta doświadczają świata należałoby wypić 4 podwójne espresso i wypalić 4 paczki papierosów. Albo pojechać do Paryża i się zakochać. Każda rzecz wprawia je w stan absolutnego zdumienia i rozedrgania. Wow. Psychodeliczny odlot. W takim razie tez jestem niemowlakiem i doświadczam tegoż zdumienia i odlotu siedząc w domu z pobudzonymi dziećmi, podczas gdy Librus na dnie z honorem legł. No i co w tym jest cudem? No, ze nie wiadomo jakim cudem jeszcze żyje.

„Miasto dziewcząt” jest jedną z tych powieści, od których nie sposób się oderwać. To bardzo szczery list napisany przez główną bohaterkę do córki jej zmarłego przyjaciela. Vivian, bo właśnie tak ma na imię, próbuje wytłumaczyć młodej kobiecie, jak się poznali, co ich łączyło, a tym samym rozlicza się z własną przeszłością. Nie była grzeczną dziewczynką – w młodości szalała, czerpała z życia garściami i nie miała zamiaru się ograniczać. Popełniała błędy, na których się uczyła, a następnie wyciągała wnioski na przyszłość. Dzięki temu odkryła prawdziwą siebie. Elizabeth Gilbert nie tylko napisała (kolejną) świetną i totalnie wciągającą powieść, ale również zgłębiła temat kobiecej seksualności. To książka bardzo aktualna, mądra, momentami zabawna – koniecznie wpiszcie ją na listę must-read.

Kiedy w obecnej sytuacji wszyscy zastanawiamy sie, kiedy świat wróci do normalności, o tym od lat marzą mieszańcy Syrii, kraju pogrążonego w wojnie domowej. I niestety niektórzy już dawno porzucili nadzieję, że kiedykolwiek będzie lepiej, bo wojna zabrała im nie tylko dom, ale również bliskich, pracę i radość z życia. O tym w swoim reportażu pisze dziennikarka i reporterka Janine di Giovanni. W przystępny dla czytelnika sposób przybliża problem konfliktu na Bliskim Wschodzie i oddaje głos największym bohaterom, czyli tym, którym udało się po prostu przeżyć.

Rutu Modan jest izraelską ilustratorką, autorką powieści graficznych, w tym słynnych „Ran wylotowych”. „Jamilti i inne historie” to zbiór krótkich, pięknie rysowanych historii, opowiadań w obrazkach, drobnych romansów, małych kryminałów, szybkich pocztówek z codziennego życia (nawet jeśli w tle dzieje się duża polityka, jak w opowiadaniu „Jamilti”). Formy są niewielkie, ale treści - jak zwykle u Rutu Modan –naprawdę sporo. Można pochłonąć na raz, można sobie stopniowo dawkować, historia po historii, do porannej kawy.

Jeśli równie mocno co modę kochacie kryminały, też powinnyście sięgnąć po tę książkę. To historia zabójstwa Maurizia Gucciego, wnuka założyciela włoskiego domu mody. Zabójstwa zleconego przez jego byłą żonę Patrizię Reggiani. Chcę przeczytać zanim do kin trafi film oparty na książce z Lady Gagą w roli Reggiani.

Najpiękniejsza książka o rodzinie, jaką przeczytałam. O miłości, utracie, wyrzeczeniach, samotności, rezygnacji. Z najlepszymi dialogami, bo destrukcja relacji jest tak samo dramatyczna jak i zabawna. Poza tym mnie akurat prawda o nas - ludziach - zawsze bardzo śmieszy.

Ta pozycja od dawna była no mojej niekończącej się liście książek, które muszę przeczytać. Opowieść wybitnej autorki Edith Wharton – pierwszej kobiety z Nagrodą Pulitzera – pochłonęła mnie bez końca. Jeżeli macie ochotę przenieść się w czasie, Edith zabierze Was do lat 70. XIX wieku i zapozna z nowojorską elitą. Do hermetycznego środowiska, pełnego konwenansów i hipokryzji, powraca młoda hrabina Ellen Olenska. Po latach spędzonych w Europie i po ucieczce od męża kata, dostrzega, że świat amerykańskiej socjety jest pełen pozorów i sprzeczności. Co więcej, nie boi się o tym otwarcie mówić, co szokuje dystyngowaną śmietankę towarzyską. „Wiek niewinności” to wnikliwe portrety bohaterów, historia miłosna oraz towarzyskie rozterki na tle Nowego Jorku. Naprawdę warto!